احكيلي / شيماء جمال
” انا جنبك .. إرمى عليا … إحكيلى ” دايما محتاجين الحد اللى يحسسنا بالأمان محتاجين الحد اللى منتكسفش منه ونحكيله كل تفاصيل حياتنا بكل العُمق و الدوشه و الحزن و الكأبه و حتى الهيافه اللي فيها ، محتاجين الحد اللى يسمعنا علشان عايز يسمعنا مش علشان دا واجب أو فرض عليه . محتاجين نطلع الطفوله اللى جوانا و نتصرف براحتنا من غير ما يتقلنا “هيافه” حد نقوله عن مشاكلنا من غير ما يقولنا “انت كئيب ونكدى “. حد مانخافش من الدنيا و مصايبها وهو معانا. حد قابلنا بعيوبنا و كلاكيعنا ومزاجنا اللى بيتغير فى الساعه الواحده مليون مره حد ما اطلبش منُه إنه يسندنى .. لا هو بيسندنى قبل ما ابدأ اقع ، حد يديك فرصه تفضل جنبه .. حد يعوضنا شويه عن حالة اليأس و الحزن اللى عشناها و يحسسنا إننا لينا قيمه وان غيابنا بيفرق معاه
